Afscheid....

...gelukkig is het "maar" van een wagen....
Mijn wagen, een Volvo V40, waar ik mee reed sinds juni 2006 is niet meer door de keuring gekomen... Deze wagen behoorde voordien toe aan mijn echtgenoot, maar... op de moment dat ik zwanger was van ons 4de kindje, moesten we een grotere gezinswagen hebben. Daarom hebben we toen een Mercedes Vito aangekocht en... aangezien er op die moment dus 4 kinderstoeltjes in de wagen moesten, was ik genoodzaakt mijn geliefde Citroën AX te verkopen en met de Volvo van Vincent te beginnen rijden. En ja, een mens raakt al snel gehecht aan zijn wagen en met spijt in het hart, brachten we hem deze middag naar een handelaar die im-en exporteert in tweedehandsvoertuigen.
Hopelijk is mijn nieuw bestelde wagen, een zilvergrijze Volvo V50, snel beschikbaar! Nu zal Vincent me morgenochtend naar het station moeten voeren, me komen oppikken wanneer ik terugkom van het werk, samen met mij de kindjes gaan oppikken... kortom: een hele rompslomp... maar ach, het is maar voor enkele dagen....

En... zoals mijn eerste zin aangeeft: het is gelukkig maar een wagen waar we afscheid moeten van nemen. Met deze begin ik dus écht aan een heel nieuw leven: vanaf 1 juli een nieuwe baan, bij mijn echtgenoot in de zaak en een nieuwe wagen. Wie weet wat brengt de nabije toekomst nog aan veranderingen?