paardrijtrui voor Elise en winterdeken Witsy op model

Naar analogie van de paardentruien die ik maakte voor Elena en Ianka (zie één of 2 blogposts geleden), maakte ik ook Elise een exemplaar. Zij vond de bloemenfleece van de jongste 2 niet echt iets meer voor haar, vandaar dat zij in Modecoupon in Sint-Niklaas een welnessfleece koos. Ik vind dat een heel gedoe om deze stof te verwerken door het massaal pluizen, maar uiteindelijk is het wel een superzachte trui geworden die ze al ettelijke keren heeft gedragen en die bijgevolg al even veel keren gewassen is. En hieronder dan een foto op model van het winterdeken dat ik borduurde voor Witsy. De foto's zijn niet helemaal scherp, maar geven toch een impressie.

winterdeken voor Witsy geborduurd

Nu het stilaan kouder begint te worden, heb ik eerst maar eens tijd gemaakt om het deken van Witsy, de pony van onze meiden, te borduren. Teneinde "hun" deken goed te herkennen, vroegen ze om Witsy's naam erop te borduren. Het was de eerste maal met mijn nieuwe borduurmachine dat ik zo'n dikke stof ging borduren, maar het liep als een trein. Ik ondervond geen enkel probleem. Straks gaan we dan samen de meiden verrassen op de manège door het geborduurde deken te brengen. Hopelijk voldoet het aan de wensen en verlangens van onze dametjes, maar echt aan twijfelen doe ik niet. Zolang er iets voor "hun" Witsy is, is alles wel ok.

wijd uitlopend topje voor Elise

Onlangs liepen we rond in Modecoupon in Sint-Niklaas. Elise liep een beetje doelloos rond. Ze is op zoek naar een eigen stijl, zonder al écht te weten welke richting ze uit wil. Ineens kwam ze bij me met een rol stof die in mijn ogen vrij oud leek voor haar en haar frêle figuurtje. Toen ik vroeg wat ze ervan wilde, antwoordde ze onmiddellijk: "een topje, wijd uitlopend naar beneden toe dat vooraan korter is dan achteraan". Ik moest er even over nadenken.... ik had nooit vermoed dat ze zo specifiek zou zijn en zo goed wist wat ze wou... Uiteindelijk kocht ik het stofje en thuisgekomen, begonnen we een patroon te tekenen. Na enkele pogingen vond ze dat het er goed begon uit te zien (oef!!!). Op een uurtje tijd had mevrouwtje een topje en toen ze het paste, was het meteen goedgekeurd, ook door de mama die initieel niet goed wist wat ervan te denken. Nu heeft ze het topje enkele dagen aangehad op een skinny jeans, met beenwarmers (met laarsjes onder) en ik moet zeggen, mijn meisje (vorige zaterdag 13 geworden), ziet eruit als een diva. Ze weet blijkbaar veel beter welke richting ze uit wil dan mama ooit had gedacht. Misschien moet de mama gewoon wat meer openstaan voor de ideetjes van dochterlief...

Jas - My Image IW1006 - voor mezelf

En hier is ze dan eindelijk... de jas die ik voor mezelf maakte, is eindelijk klaar alleen.... toen ik eraan begon, woog ik een aantal kg meer... en toen ze me vrij nipt leek, heb ik ze maar opzij gegooid. Ze heeft enkele weken in een hoekje gelegen tot ik me wat beter in mijn vel voelde en een aantal kg kwijt was, alleen... Je kan het al raden.... nu zit de jas vrij ruim, maar ik ga ze toch dragen, denk ik. Hier alvast enkele foto's:

Jullie feedback is meer dan welkom. De stof kocht ik op een facebookgroepje, alsook de voering.

fleece paardrijtrui met naam van pony Witsy

Sinds onze dametjes de trotse eigenaars zijn van pony Witsy, zijn ze nog gekker van paarden en pony's dan voorheen. Een 2-tal weken geleden verwende ik mezelf met een nieuwe borduurmachine, een Brother PR655. Deze moest dringend eens grondig worden uitgetest. Het was Elena zelf die met het idee op de proppen kwam om haar een nieuwe trui te maken voor de paardrijles, eentje waarop stond " I hartje Witsy". Op zoek naar een fleece in mijn gigantische voorraad, kwam ze uit op een fleece die ik vorig jaar kocht op de Nederlandse site www.dekkersstoffen.nl/ . Maar hiermee begon pas de grote uitdaging.... borduur de tekst maar een duidelijk op een fleece waarin zoveel motief zit. Na enig zoeken, wikken en wegen, kwam we uit op een paarse tekst. Het model van de trui was snel gekozen: de Imke van Farbenmix. Het moest in eerste instantie een trui zijn die heel ruim en gemakkelijk zit (ruim moet hij zeker zijn, vooral omdat ze er graag nog enkele pulletjes, t-shirts, of iets anders onder dragen) met bovenstaande foto's als eindresultaat. Ondertussen ben ik bezig aan een identiek exemplaar voor kleine zus Ianka (gelukkig kocht ik voldoende van deze fleece) en voor Elise, die initieel geen trui moest hebben, zijn we vanochtend nog snel naar Modecoupon in Sint-Niklaas gereden om een effen welnessfleece om haar ook dergelijke trui te maken, vanzelfsprekend met dezelfde tekst, ... eigenlijk is het de tekst waar alles om draait. Onze dames zijn dus weer eens gelukkig en de mama ook. Voor het eerst werkte ik zelf met de PE design Next om een borduurtje samen te stellen.

Een Burda 9543 in een soft cactusstofje uit Modecoupon

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik nog iets postte. Niet dat ik niet veel gemaakt heb, maar... om één of andere reden komt het er nooit van om een foto te nemen van een maaksel. Vorige week maakte ik voor mezelf een pulletje en deze week ook alweer eentje, maar een foto... nee, daar kom ik niet aan toe. Verder maakte ik ook nog een jurkje voor Ianka, maar dat ligt dan steeds in de wasmand wanneer ik eraan denk om eens een foto te maken, maar... voilà, hier is dan toch een jurkje dat vanonder de naaimachine rolde. Ik nam (lees: Elena koos) het patroon 9543 van Burda. Dit modelletje maakte ik al eerder voor de zussen ter gelegenheid van de eerste communie van Elena. De jurkjes waren inderdaad zo vaak gedragen dat ze er een beetje "afgeleefd" uitzagen, tot grote spijt van Elena.... Toch werd niet lang getreurd. Elena kwam al snel met de vraag op de proppen om zo'n jurkje voor haar te maken, maar dan in één van de soft cactusstofjes die we enige tijd geleden kochten in Modecoupon in Sint-Niklaas. Toen ik haar zei dat ze maar één van die mooie stofjes moest gaan kiezen boven, kwam ze naar beneden met die groene exemplaar. Eerlijk gezegd is dat één van mijn mindere favorieten, maar ik had Elena laten kiezen, dus... mama had niks meer te zeggen. Aangezien een kouder seizoen in aantocht is, voerde ik het jurkje volledig met een witte popeline die ik enige jaren geleden kocht op één of ander stoffenspektakel. De rode bolero hing nog in haar kast. De maakte ik op een ander jurkje, maar kon perfect hierop. Ook deze is volledig gedubbeld. Een korte,rode legging, daar vond de jongedame het "vééééééééééééééél te warm" voor. Trouwens, de legging komt amper onder het jurkje uit. Momenteel zit ik een beetje in een naaidipje... de meiden hebben zoveel kledij dat hun kasten letterlijk uitpuilen. Ze weten gewoon niet meer wat eerst aangetrokken. Vandaar dat ik de laatste tijd ook wat meer heb geborduurd. Er waren enkele geboortes in de kennissenkring, verjaardagsfeestjes, huwelijk, bedankingen, .... kortom gelegenheden genoeg om te borduren.

pennenzakjes "shark"

Van timing gesproken... Morgen begint voor onze 4 dames het nieuwe schooljaar. Ze hadden niet echt nieuw materiaal nodig, of toch nog niet voor zover we weten. Maar... vorige week zondag zagen ze op "Nationale Geografic" de reportage van de reusachtige haai "Submarine" in Zuid-Afrika. Ze waren alle 4 écht onder de indruk van dit dier. Opeens kwam één van de 4 (ik kan niet meer exact zeggen wie het was) met het voorstel om haar een "knuffelhaai" te maken. Na even nagedacht te hebben, kwam ik plots op het idee dat ik één van voorbije weken op facebook een linkje had zien passeren om een pennenzak te maken in de vorm van een haai. Na heel wat uren opzoekwerk, vond ik uiteindelijk de gezochte link terug en mama mocht aan de slag... maar... ineens was er niet eentje geïnteresseerd in zo'n haaienpennenzak maar... waren er 4 geïnteresseerden..... Mama ging dus aan het werk. Eerst was het zoeken naar wat stofrestjes die in aanmerking kwamen en dan hadden we ritsen nodig. De eerste 2 pennenzakjes vlogen als het ware vanonder de machine. De 3de was al een heel stuk minder snel klaar... tja, de goesting gaat een beetje weg als je 4 keer hetzelfde moet maken.... en de laatste... wel die is ondertussen een half uurtje oud. Maar... mission accomplished. De dames zijn weer tevreden en kunnen met een nieuwe pennenzak het schooljaar tegemoet. En omdat er zoveel vraag komt naar het patroontje, vindt u hier de link waar ik het voorbeeld vandaan haalde. Veel succes ermee.